In het verleden volgde Vera Hoek een opleiding om de gehandicaptenzorg in te gaan. “Dat was best heftig. Ik vond mezelf te jong voor wat ik moest doen.” Vera koos voor een kappersopleiding, werkte een aantal jaar in een salon en daarna als voedingsdiëtiste in het ziekenhuis. Totdat haar opa dement werd en hij in een verzorgingstehuis terecht kwam. “In die tijd heb ik gezien hoe het daar is, hoe ouderen dat ervaren, maar ook wat je ze kunt geven. Daardoor wist ik: ik wil terug de zorg in.”

Ik wil graag persoonlijke en warme zorg geven

Vera is begin april gestart aan het omscholingstraject bij Anna Ouderenzorg. De opleiding die ze volgt, duurt 1,5 jaar. “Ik start op huiskamer Merel, dat is een somatische afdeling. Daarna ga ik naar een PG-afdeling, voor de tweede helft van mijn studie.” Officieel begon het traject in mei, maar Vera wilde graag eerder beginnen. “Zo kon ik al wat gevoel krijgen bij het werk. Ik wilde graag in een kleine organisatie zoals het Anna werken, om persoonlijke en warme zorg te geven. Dat lukt! De lijntjes zijn kort, alles is goed geregeld en ik kan altijd bij iemand terecht. Dat is voor mijzelf heel fijn, maar ook voor de mensen voor wie ik zorg.”

Soms moest ik wel een drempel over

“Natuurlijk ben ik nog maar een paar maanden bezig, maar ik merk aan alles dat ik het heel fijn vind om aan het bed te staan. Het gaat gemakkelijk, maar ik zet wel alles op alles om mijn studie zo goed mogelijk te doen. Zo maak ik naast de lesdagen op school, ook thuis tijd vrij om te leren. Wat je leert, pas je meteen toe in de praktijk. Dat brengt me veel. Wat me opviel is dat ik heel snel ben losgelaten. Ik heb drie maanden boventallig gestaan, maar mocht al vrij snel zelf dingen doen. Soms moest ik wel een drempel over, zoals bij het verschonen van mensen. Dat was iets wat me in de gehandicaptenzorg bijvoorbeeld tegenstond. Nu dacht ik: hup, je wilt dit niet voor niets, gewoon doen en niet aan vroeger denken! Dan zie je dat het went. Zeker als collega’s meekijken met een knipoog. Dat maakt de boel wat luchtiger.” 

Ze laten me zelfstandigheid nemen

“Sowieso heb ik veel aan mijn collega’s”, gaat Vera verder. “Als ik geen vertrouwen in iets heb of als ik onzeker ben bij het uitvoeren van een bepaalde handeling, dan geef ik dat aan en vraag ik of iemand mee wil kijken. Stuk voor stuk helpen ze me dan. Maar daartegenover staat wel: als je aan de gang bent en je doet je ding, dan laten ze je die zelfstandigheid ook nemen. Zo krijg je de basiszorg wel het snelst onder de knie.”

Grapjes en plezier horen bij mijn werkdag

“Ik ben heel blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Wanneer ik dat het meest merk? Als de mensen voor wie ik zorg hun dankbaarheid uitspreken. Dat is zo mooi. Ik begin met plezier aan een werkdag en probeer grapjes te maken. Dat waarderen mensen. Het maakt helemaal waarom ik terug de zorg in wilde. Mijn opa is er niet meer, maar er zijn genoeg mensen voor wie ik zo hun oude dag wat draaglijker kan maken.”