Eigenlijk was er geen opleidingsplek voor haar beschikbaar, maar alsof het zo moest zijn werd Romana kort voor de start van haar opleiding gebeld: er was een plekje vrijgekomen in het Anna Ziekenhuis. “Nu, vier jaar later, ben ik een van de weinige leerlingen die zoveel afdelingen binnen het ziekenhuis heeft gezien. Ik weet nu ook zeker: ik werk nergens anders liever dan in het ziekenhuis.”

De beschouwende zorg vind ik leuker

De eerste twee jaar van haar opleiding tot verpleegkundige werkte Romana op beschouwende afdelingen. Het derde leerjaar niet meer en ze zag dat de ‘snijdende’ kant van de ziekenhuiszorg heel anders is. “Op snijdende afdelingen (bijvoorbeeld de chirurgie of orthopedie) liggen patiënten die geopereerd zijn of moeten worden. Ze krijgen bijvoorbeeld een nieuwe heup of een blindedarmoperatie. Ze verlaten het ziekenhuis over het algemeen snel weer. Ik merk dat ik de beschouwende zorg leuker vind, door de onderzoeken en behandelingen. Je mag regelmatig meedenken met artsen en kijkt naar de totale patiënt. In september begin ik op de kind- en kraamafdeling. Tijdens een meeloopdag mocht ik een bevalling bijwonen. Het kippenvel stond op mijn armen, zo bijzonder.”

We leven met patiënten en hun ziekteproces mee

“Ik vind het Anna huiselijk. Ondanks dat patiënten natuurlijk liever niet in een ziekenhuis liggen, hoor ik ze af en toe zeggen dat het als thuiskomen voelt. We zijn betrokken en klein, leven met patiënten en hun ziekteproces mee. Onlangs hadden we een patiënt die al zes weken met een klaplong op onze afdeling lag. Hij had slecht nieuws gekregen en dat deed hem veel. Ik wilde iets doen om hem nieuwe energie te geven. Toen hebben we overleg gehad en geregeld dat zijn vrouw een nachtje bij hem in ons ziekenhuis mocht blijven slapen. Zodat ze na die zes weken toch weer even samen konden zijn. Het is mooi dat we dit bij het Anna mogen en kunnen doen.”

Nu ik terugkijk, zie ik mijn ontwikkeling

“Nu ik terugkijk, zie ik mijn ontwikkeling. Ik sloot mijn laatste studiejaar af met een kwaliteitsproject dat ik samen met een andere leerling deed. We gingen voor onszelf na waar we in de zorg tegenaan liepen. Het viel ons op dat patiënten in het ziekenhuis een dieet krijgen, maar vaak zelf niet over de juiste informatie beschikken. Thuis begint het herstel eigenlijk pas. Hoe geef je handen en voeten aan je leven als je uit het ziekenhuis komt? Bijvoorbeeld als je meer eiwitrijk moet eten, hoe doe je dat? We bedachten een digitale folder, die patiënten stimuleert om een actievere rol aan te nemen. Ook in de thuisomgeving. Het was heel interessant om hierin te duiken. Ook dat is zorg verlenen.”