Ons voormalig woonzorgcentrum Akert heeft tijdelijk nieuwe bewoners. Geen mensen die zorg nodig hebben, maar juist geven. Zesdejaars geneeskundestudent Nader is een van hen. Hij weet ook hoe het is om naar Nederland te vluchten, zoals de bewoners die binnenkort in het andere deel van het woonzorgcentrum komen wonen. “Ik ben in Nederland met liefde ontvangen. Daardoor ben ik goed terechtgekomen en werk ik nu als arts in opleiding.”

Na een dag werken in het Anna Ziekenhuis kan Nader terecht op zijn kamer in de Akert. “Daar heb ik veel geluk mee. Reizen vanuit mijn woonplaats Enschede is niet te doen. Hiervoor verbleef ik even in een personeelsflat van Máxima MC in Eindhoven. Toch was ik heel blij met deze kans, want ik kan hier gratis wonen én super dichtbij. Bovendien heb ik echt een ruime plek voor mezelf én is het hier lekker rustig.”

Nader studeert in Maastricht en loopt nu 18 weken coschappen (stage). Dat doet hij bij de afdeling kindergeneeskunde. “Ik leerde thuis: doe je werk met passie. Dat lukt me het beste in de kindergeneeskunde. Het geeft me een goed gevoel om een kind te helpen en weer een toekomst te bieden.”

Hier krijg ik goede feedback

Nader koos voor het Anna omdat het een kleinschalig ziekenhuis is. “Hier werken 5 kinderartsen, die ik elke dag zie. Op mijn goede en slechte dagen. Daardoor kunnen ze me goede feedback geven.” Of hij in de toekomst ook in een wat kleiner ziekenhuis gaat werken, weet hij nog niet. “Het mooie aan een groter, academisch ziekenhuis is dat het werk daar heel specialistisch is. Ook dat lijkt me interessant.”

Welkom nieuwe buren

Nu woont Nader nog met alleen andere studenten. Binnenkort krijgt hij nieuwe buren in het woonzorgcentrum: minderjarige asielzoekers. De studenten en asielzoekers wonen ieder in een ander deel van de Akert. Als er een nieuwe bestemming voor het gebouw is, vertrekken ze weer. Nader heet zijn nieuwe buren alvast van harte welkom. “Ik begrijp dat sommigen er anders naar kijken, maar ik vind dat iedereen recht heeft op een woonruimte. Vluchten doe je niet voor de lol. Dat weet ik als geen ander.”

Niet wegduwen maar omarmen

Samen met zijn moeder en zussen vluchtte Nader namelijk op zesjarige leeftijd van Syrië naar Nederland. “Ik ging in een dorp wonen, waar ik geweldige buren had. Als je net in Nederland woont, weet je niet hoe alles werkt. De buurtbewoners hebben ons toen geholpen, bijvoorbeeld door ons de weg te wijzen. Ik vergeet ook nooit meer dat een van hen mij leerde fietsen – dat kende ik niet eens. Door ons niet weg te duwen, maar te omarmen, hebben ze ons ontzettend geholpen. Als ik die buurtbewoners ooit nog eens terugzie, heb ik heel veel om ze voor te bedanken.”