“De spoedeisende hulp is een heel bijzondere plek. Niemand komt hier voor zijn plezier. En daar moet je wel tegen kunnen. Maar je kunt hier als vrijwilliger zoveel betekenen voor mensen. Met een luisterend oor. Een brede schouder om op te leunen. Een aardige blik. Een kopje koffie of gewoon even een praatje. Als ik thuiskom, is mijn lijf vaak moe, maar zit ik toch vol energie. Ik krijg er zo’n goed gevoel van!”

Ik krijg waardering van patiënten en collega’s

Henriëtte is een van de vrijwilligers op de spoedeisende hulp. “Wij zijn vaak de eersten die mensen zien als ze binnenkomen. Ik kan met al mijn ervaring goed inschatten of iemand behoefte heeft aan een praatje of iets anders. We mogen van alles doen, behalve medische handelingen natuurlijk. Je krijgt er heel veel waardering voor terug. Niet alleen van de patiënten trouwens, maar ook van de artsen en verpleegkundigen. Het is vaak heel druk en wij helpen hen om patiënten net dat extra beetje aandacht te geven."

Er is verdriet en er gebeuren heel mooie dingen

“Hier is geen dag hetzelfde. Vaak is het hectisch. Er is verdriet. Maar er gebeuren ook heel mooie dingen. Ik herinner me een man die volledig in de kreukels werd binnengebracht. Ik dacht: dat ziet er niet goed uit. Maar een tijdje later zag ik hem weer toen hij op controle kwam bij een van de huisartsen waarmee we de wachtkamer delen. ‘Hé Henriette riep hij, herken je me nog? Zo zie ik er in het echt uit’. Hij heeft me wel honderd keer bedankt omdat ik zo vriendelijk voor hem was. Kinderen zijn ook altijd speciaal. Soms zijn ze overstuur, net als hun ouders. Dan mogen ze een grote knuffel uitzoeken. Je ziet ze gewoon tot rust komen, de kinderen maar ook hun ouders!”

Terug naar mijn roots als verpleegkundige

Henriëtte begon als vrijwilliger na haar pensioen. En ze wist zeker dat ze iets in de zorg wilde doen. “Ik heb vele jaren gewerkt als verpleegkundige. Daar moest ik mee stoppen toen ik kinderen kreeg, zo ging dat vroeger. Ik heb andere banen gehad, heb zelfs gewerkt als regisseur in het theater. Maar de zorg, die heeft er altijd in gezeten. Dus toen ik 65 werd, heb ik tegen mezelf gezegd: nu ga ik terug naar mijn roots. Ik ben gewoon bij het Anna binnengelopen en heb gevraagd of er iets voor mij was. De volgende dag was ik vrijwilliger.”

We horen er als vrijwilligers echt bij

“Het Anna is een heel fijne plek om te werken. Het is een intiem ziekenhuis, met een fijne, warme uitstraling. Soms loop ik door de gang en dan moet ik wel 10 keer hallo en goedemorgen zeggen tegen collega’s. Zo gaan we hier met elkaar om; artsen en verpleegkundigen én wij. Vrijwilligers horen er echt bij in het Anna.”

Ook vrijwilliger worden?

Meld je aan via het aanmeldformulier. Of bel naar onze vrijwilligerscoördinatoren via tel 040 - 286 4616. We zijn bereikbaar van maandag t/m donderdag van 08:15 tot 16:15 uur en op vrijdag van 08:15 tot 12:15 uur.