Collega’s op pad om de kleine dingen te laten zien die er bij ons toe doen. Werken bij het Anna Ziekenhuis is anders dan waar ook in de zorg. Dat komt door de manier waarop wij het samen doen. Warmte en collegialiteit, korte lijntjes, verantwoordelijkheid en steun, gezien worden, gezelligheid. Die dingen koesteren we met zijn allen. En dat willen onze collega's graag aan iedereen laten zien via het instagram account @team_annaziekenhuis.
“Ik ben Kim (35) en ik werk sinds 2005 op de Operatie Kamer (OK) in het Anna Ziekenhuis. Ik heb de opleiding tot Anesthesie-assistent gedaan en die tot Praktijkopleider. Ik werk ook nog op de pre-operatieve screening. Ik heb een passie voor lekker eten en als het even kan, hou ik wel van dansjes doen, of naar een festivalletje gaan.”
Teamplayer: “Ik vind het fijn om ergens bij te horen, in een team werken. Het werk op de OK is intensief. En gelukkig is het alweer heel lang geleden, maar er is ook wel eens iemand overleden. Dan zoeken we elkaar op na de dienst. Of we bellen even. We slepen elkaar er doorheen als het moet, en we maken ook heel veel plezier als het kan.”
OK-party: “We doen veel dingen met het team. Samen weg, of een feestje. Heel de avond dansen met zijn allen, inclusief de medisch specialisten. We zijn bijna een soort animatieteam samen. Ik zing ook in de OK-band Route 83. Als je feest wilt, dan kun je ons altijd bellen.”
“Hallo allemaal. Ik ben Lieke, Ik ben 21 jaar oud en ik werk in het Anna Ziekenhuis op de afdeling Heelkunde. Mijn hobby’s zijn dansen, leuke dingen doen met vrienden en familie. Voor @team_annaziekenhuis maak ik graag foto’s om leuk te bewerken, op het werk en van mijn studie HBO Verpleegkunde.”
Overal welkom: “Ik werk nu vast op de afdeling Heelkunde, maar daarvoor was ik flexer. Dan leer je iedereen kennen. Het is altijd leuk om ergens te komen als je met open armen wordt ontvangen. Ook nu weer. Zo’n leuk team. Het is nooit alleen maar werk, we maken het ook leuk.”
Beste werk-herinnering: “Vier nachten op een rij dienst met hetzelfde groepje meiden. We moesten allemaal studeren, toetsen maken. Pittig wel! Maar we hebben het samen gedaan. De een het theorieboek open, de ander de toets. We zijn door de nachten heen gevlogen. En we hebben het allemaal gehaald.”
“Mijn naam is Joshua de Greef. Ik ben 24 en ik werk vanaf 14 december 2020 op de Spoedeisende hulp. Ik woon over de grens, in Lommel. Mijn werk is mijn passie en daar doe ik alles voor. Als ik niet aan het werk ben, vind je me in de fitness, ga ik wandelen in het bos of de hort op met vrienden.”
Een goed begin… “Ken je het winkeltje bij de ingang van het Anna? Ik kan me nog precies herinneren dat ik kwam solliciteren in het Anna, en dat ik dacht: het ruikt hier helemaal niet naar ziekenhuis, maar naar koffie en appeltaart. En dan de piano erbij. Helemaal goed.”
Maak me wakker voor: "Alles wat met werk te maken heeft. Als iemand er niet uitkomt met de Optiflow, of iets anders. Maar het liefst een ZIROP. Klaarstaan voor collega’s en patiënten helpen in tijden van nood, dat fascineert me. En ik vind zo’n oefening zelf ook geweldig. Tussen het serieuze werken door is er bij ons altijd tijd voor een grapje met elkaar.”
“Ik heet Annette (44), maar iedereen noemt me Annetje. In 1999 ben ik begonnen bij het Anna, als doktersassistente op de poli Longgeneeskunde. Ik ben tussendoor ook nog gedetacheerd als praktijkverpleegkundige bij twee huisartsenpraktijken, maar ik bleef het ziekenhuis missen. Ik werk nu op de Functieafdeling, met als specialisaties cardiologie en endoscopie. In mijn vrije tijd ga ik fitnessen of wielrennen, en ik lees graag een goed boek”.
Beste teamuitje: “Met 7 dames naar Bologna in Italië. ‘s Ochtends vroeg gevlogen en bij aankomst een wijntje in de zon op een terras. We hadden een hele verdieping voor onszelf, precies in een straat vol cafeetjes. Als iemand ernaar vraagt zeggen we nu: what happens in Bologna stays in Bologna.”
Trots op team: “Tijdens de cao-onderhandelingen heb ik de actiedag mee-georganiseerd. Het was mooi dat we daar zo voor elkaar stonden, met muziek, trommels en vlaggen. Op een positieve manier, met respect voor de patiënten. We kregen hiervoor van de Raad van Bestuur ook een mooi compliment.”
“Mijn naam is Marjolein (38) en ik werk op de steriele opdek van de OK in het Anna Ziekenhuis. Ik heb vroeger een grafische opleiding gedaan, maar toen ik een keer mijn kruisband scheurde en in het Anna kwam, kreeg ik interesse in de zorg en ben ik geswitcht. Nog niet zo lang geleden ben ik er een jaartje uit geweest om helemaal voor de kunst te gaan. Maar ik miste het werk en de collega’s, dus ben ik er weer. De sfeer op de OK is superfijn, dat ga ik laten zien!”
Wat is het belangrijkst? “Ik denk dat je collega’s misschien nog wel belangrijker zijn dan het werk dat je doet. Ik heb dus een jaar vrijaf genomen om me helemaal te focussen op mijn kunst en om daar workshops in te geven, maar ik miste mijn collega’s echt. Daarom ben ik terug. Met een van heb ik zelfs een rondreis gemaakt door Nieuw-Zeeland en Australië. Ze was toen niet eens een echte vriendin eigenlijk. Het idee ontstond gewoon op het werk. Dat zegt toch wel iets!”
Collega’s of kunst? “Ik hoef niet te kiezen! Ik werk parttime en de rest van de week in mijn atelier. Ik heb op de OK een muurschildering mogen maken, gewoon in werktijd. Daar krijg ik superleuke reacties op, en nu wil iedereen wel een schildering op de muur. Ik heb er al 3 gemaakt, onder andere voor de anesthesie en de planners. Ik heb zelfs al verzoeken van collega’s uit andere ziekenhuizen, en mensen uit Geldrop die willen komen kijken in het Anna-atelier.”
“Ik ben Ambro en ik ben 50 jaar jong. Ik ben getrouwd en we hebben samen een prachtige tweeling, twee meiden van 22. Ik werk als medisch technicus, dat betekent dat mijn collega’s en ik verantwoordelijk zijn voor alle diagnostische patiëntgebonden apparatuur. Ik fiets al bijna 25 jaar iedere dag met plezier naar mijn werk en dat heeft alles te maken met de omgang met mensen. Collegialiteit vind ik heel belangrijk, iedereen in zijn of haar waarde laten. En leuke dingen doen.”
Leuke dingen organiseren. Ik vind het leuk om dingen te organiseren voor collega’s. En ik heb al van alles geregeld. Het Anna gezelligheids-tennistoernooi, de kerstborrel en in coronatijd de pubquiz. Superleuk. En het is ook fijn dat het gewaardeerd wordt. Een van de bestuursleden kwam me eens persoonlijk bedanken, en zich verontschuldigen dat hij niet bij de kerstborrel kon zijn. Je hoeft niet te komen, als je maar betaalt, heb ik gezegd. Ik vind het mooi dat je zo’n grapje gewoon kunt maken.”
Zelfsturend. “Ik loop overal binnen en ik voel me in het ziekenhuis overal op mijn gemak. Als er iets is weten mensen mij en mijn collega’s ook te vinden. Persoonlijk contact vind ik heel belangrijk. Als collega’s met de handen in het haar zitten, lossen wij het graag op. We regelen alles zelf. We grappen wel eens dat iedereen wel onze leidinggevende wil zijn. Want die hoeft bijna niets te doen. Maar zo is het natuurlijk niet alleen. Wij nemen verantwoordelijkheid, maar we krijgen ook de vrijheid om dat te doen.”
“Hoi! Ik ben Joyce (47), getrouwd met Rob en samen hebben wij drie ontzettend leuke kinderen. Ik werk al 25 jaar als klinisch chemisch analist in het Anna Ziekenhuis. En al die tijd ook voor diverse sportscholen in de regio. Zowel in het ziekenhuis als in de sportschool werk ik in een divers team. Ik vind het heel belangrijk om in een team te werken, zodat we elkaar goed kunnen aanvullen. Voor mij betekent collegialiteit dat we een luisterend oor hebben en voor elkaar klaarstaan.”
Energie voor twee! “Met mensen omgaan is mijn passie, ik wil graag energie overbrengen. In coronatijd heb ik voor de Anna Academie online Zumba en TAE-BO lessen gegeven. Dat was ontzettend leuk om te doen! Maar soms ook lastig omdat ik de deelnemers niet kon zien. Maar wat een leuke situaties heeft het gebracht! Zegt een ‘Anna-collega’ in de kleedkamer: Hee Joyce tot vanavond! Op dat moment geen idee wie deze dame was…😉 Of toen mijn auto vastzat in de sneeuw op het parkeerterrein en collega’s me eruit duwden met de opmerking: kunnen we iets terugdoen voor alle energie die jij ons geeft…”
Klaarstaan. “We hebben best een groot team en natuurlijk wordt er wel eens wat gemopperd. Maar als het moet, dan staan we er voor elkaar. Midden in de nacht als het moet. Geen gezeur. Bijvoorbeeld: ons demiwatersysteem ging kapot waardoor we met jerrycans de grote apparaten moesten bijvullen. Elke 10 minuten één heel vat in een apparaat en dat water moesten we halen in een ander deel van het ziekenhuis. De beveiliging heeft ons geholpen, het Facilitair bedrijf was bezig om het systeem weer aan de gang te krijgen. Eigenlijk niet te doen met het reguliere werk erbij. Ik zie ons nog staan, letterlijk in ons hemd door de hitte… Niemand die klaagde. Dat maakte me trots.”
“Hoi hoi, ik ben Suus (19). Ik volg de opleiding MBO-verpleegkundige en ik loop stage in het Anna ziekenhuis. In de vakanties werk ik ook als helpende in woonzorgcentrum Akert, op afdeling de Zwaan (speciaal voor cliënten met dementie). Ik werk dus bij het Anna én bij Ananz en laat je graag zien hoe het hier achter de schermen is. Een terrasje met vriendinnen of een feestje daar hou ik wel van. En ik kom uit Limburg, dus natuurlijk ook carnaval. Daar kijk ik altijd enorm naar uit!”
De eerste dag. “Mijn eerste dag in het ziekenhuis was natuurlijk best wel spannend. Ontvangst beneden door de opleidingscoördinator, kleren passen, naar de afdeling. En direct op de foto voor de nieuwsbrief. Maar je wordt echt meegenomen door de collega’s. Iedere dag gekoppeld aan iemand anders. En wat ook leuk is: je luncht elke dag met een ander groepje en zo leer je heel snel mensen kennen.”
Neem contact op
040 - 286 48 85